宫词

宫词原文：

何日
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
金樽清酒斗十千，玉盘珍羞直万钱。
黄鹄一飞几千里，高标矫矫离风尘。宗元有恨为司马，郭泰无名与党人。富贵致身何用早，是非论事或难真。二君旧日皆知己，旅食他乡莫厌贫。
去年中秋客神京，露坐举杯邀月明。今年还对去年月，北风黄草辽西城。年年月色长清好，只有悲秋人易老。儿童不解忆长安，歌舞团圞绕翁媪。人生宦游真可怜，不知何处度明年。预愁老罢废诗酒，负此冰玉秋婵娟。我生万事随缘耳，居自无忧行亦喜。君不见杜子闺中只独看，鄜州寂寞千山里。
文采风流，试问今日，谢雪卫书谁敌。想姊视道升，兄承公择。挥洒淇园千亩，把湘妃、远翠归珠墨。看瘦影、便觉苍风淡月，细香吹碧。清极。写鹅溪，挥百尺。洗尽绣帏脂粉，黄楼屏幛，翠筠高节。想有坡公能识。识钗股、丁香旧标格。须留供、绣佛幢前，维摩天女能惜。
人人入蜀谒文翁，妍丑终须露镜中。诗景荒凉难道合，客情疏密分当同。城南歌吹琴台月，江上旌旗锦水风。下客低头来又去，暗堆冰炭在深衷。
稼李太稼华，夭桃苦夭丽。不如姑射子，仙质淡难际。破寒传芳信，春意岂迢递。亭亭映碧霄，茨屋安得蔽。一壶扫花阴，聊散客愁滞。千朱联万玉，襞积谁所砌。飞英时落杯，草木吾臭味。颇嫌三弄笛，声杂郑和卫。二公何惠然，怅望周郎至。哦诗要何似，孤绝表一世。风吹佳句来，端可使人继。

宫词拼音解读：

hé rì
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
jīn zūn qīng jiǔ dòu shí qiān ，yù pán zhēn xiū zhí wàn qián 。
huáng hú yī fēi jǐ qiān lǐ ，gāo biāo jiǎo jiǎo lí fēng chén 。zōng yuán yǒu hèn wéi sī mǎ ，guō tài wú míng yǔ dǎng rén 。fù guì zhì shēn hé yòng zǎo ，shì fēi lùn shì huò nán zhēn 。èr jun1 jiù rì jiē zhī jǐ ，lǚ shí tā xiāng mò yàn pín 。
qù nián zhōng qiū kè shén jīng ，lù zuò jǔ bēi yāo yuè míng 。jīn nián hái duì qù nián yuè ，běi fēng huáng cǎo liáo xī chéng 。nián nián yuè sè zhǎng qīng hǎo ，zhī yǒu bēi qiū rén yì lǎo 。ér tóng bú jiě yì zhǎng ān ，gē wǔ tuán luán rào wēng ǎo 。rén shēng huàn yóu zhēn kě lián ，bú zhī hé chù dù míng nián 。yù chóu lǎo bà fèi shī jiǔ ，fù cǐ bīng yù qiū chán juān 。wǒ shēng wàn shì suí yuán ěr ，jū zì wú yōu háng yì xǐ 。jun1 bú jiàn dù zǐ guī zhōng zhī dú kàn ，fū zhōu jì mò qiān shān lǐ 。
wén cǎi fēng liú ，shì wèn jīn rì ，xiè xuě wèi shū shuí dí 。xiǎng zǐ shì dào shēng ，xiōng chéng gōng zé 。huī sǎ qí yuán qiān mǔ ，bǎ xiāng fēi 、yuǎn cuì guī zhū mò 。kàn shòu yǐng 、biàn jiào cāng fēng dàn yuè ，xì xiāng chuī bì 。qīng jí 。xiě é xī ，huī bǎi chǐ 。xǐ jìn xiù wéi zhī fěn ，huáng lóu píng zhàng ，cuì jun1 gāo jiē 。xiǎng yǒu pō gōng néng shí 。shí chāi gǔ 、dīng xiāng jiù biāo gé 。xū liú gòng 、xiù fó zhuàng qián ，wéi mó tiān nǚ néng xī 。
rén rén rù shǔ yè wén wēng ，yán chǒu zhōng xū lù jìng zhōng 。shī jǐng huāng liáng nán dào hé ，kè qíng shū mì fèn dāng tóng 。chéng nán gē chuī qín tái yuè ，jiāng shàng jīng qí jǐn shuǐ fēng 。xià kè dī tóu lái yòu qù ，àn duī bīng tàn zài shēn zhōng 。
jià lǐ tài jià huá ，yāo táo kǔ yāo lì 。bú rú gū shè zǐ ，xiān zhì dàn nán jì 。pò hán chuán fāng xìn ，chūn yì qǐ tiáo dì 。tíng tíng yìng bì xiāo ，cí wū ān dé bì 。yī hú sǎo huā yīn ，liáo sàn kè chóu zhì 。qiān zhū lián wàn yù ，bì jī shuí suǒ qì 。fēi yīng shí luò bēi ，cǎo mù wú chòu wèi 。pō xián sān nòng dí ，shēng zá zhèng hé wèi 。èr gōng hé huì rán ，chàng wàng zhōu láng zhì 。ò shī yào hé sì ，gū jué biǎo yī shì 。fēng chuī jiā jù lái ，duān kě shǐ rén jì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

宫词相关翻译

⑥内：心中。
④日：一作“自”。
②山重水复：一座座山、一道道水重重叠叠。柳暗花明：柳色深绿，花色红艳。

宫词相关赏析

首句感叹唐氏溘然长逝已四十年了。古来往往以“香销玉殒”喻女子之亡，“梦断香消”即指唐氏之死。陆游于八十四岁即临终前一年所作悼念唐氏的《春游》亦云：“也信美人终作土，不堪幽梦太匆匆。”唐氏实际已死四十四年，此“四十年”取其整数。这一句充满了刻骨铭心之真情。

作者介绍

唐文若 （1106─1165），字立夫，眉州丹棱（今属四川眉山市丹棱县）人，庚子。高宗绍兴五年（1135）进士。