千秋岁·苑边花外

千秋岁·苑边花外原文：

怜此园中鹿，君侯赠野夫。涂艰常近患，物俊益妨躯。林薮空相忆，藩篱坐自拘。忍甘充玉，愿为束生刍。
神头岭下卫公祠，楼观穹窿覆古碑。堪笑韩彭真竖子，指挥褒鄂似婴儿。金戈铁马兴王日，羽扇纶巾灭寇时。战策本期经国用，初心不与乱臣知。
游遨适与随幽境，笑语自逢忽羔船。流急溅袍飞带雨，岸回迷草暗浮烟。楼高近水涵飞鸟，树密藏云烟恨鹃。愁破已空尊酒绿，醉吟同眺晚晴天。
高阁倚清虚，长川落照馀。从来风景处，能使兴情舒。垂翼同归鸟，冥心不羡鱼。因君念倾盖，聊此驻征车。
信陵宾客识侯君，持节南驱万马群。昼把鸟弓开塞月，夜潜鱼阵出关云。牵衣最喜春风满，把酒犹惊夜雨分。去日小楼僧未老，琅琅经贝不堪闻。
芳魂和睡倚南枝，羞比梨花蝶未知。暖入罗浮春困早，香迷姑射晓醒迟。不愁夜月青衣湿，应怕江天画角吹。一点调羹心事在，宵衣枕上觉多时。
一雨群皆喜，今朝情亦均。半生五十日，相对二三人。意气楼中远，园林眼下新。只须多美酒，容易度芳春。
洞口归来日未斜，翠崖丹壁净烟霞。空山见客还成剧，自拗枯松煮涧茶。
葳蕤紫鸾鸟，口衔扶桑花。翱翔朝禹穴，双翼蔽天涯。禹穴龙葱云五彩，千峰竹箭连沧澥。玉简金书不可寻，香炉天柱依然在。为刑白马登天坛，冉冉龙舆望不还。四岳衣冠归郁水，诸侯玉帛待涂山。涂山南去阳明洞，酌酒秦皇三石瓮。白鹤吟笙射的来，仙人荡楫樵风送。樵风飒飒铸溪滨，当年此地成纯钧。雷公为鼓阴阳炭，天帝来看龙虎文。烂如列星罗太乙，皎若芙蓉含夜月。登高山兮临深渊，一麾敌国皆流血。嗟予亦是风胡流，心与天通事远游。君王未雪夫椒耻，臣子难宽范蠡谋。玩弄仇雠股掌上，六千君子为吾养。繇来举事随天时，阴谋逆德蹈危机。天地相参功乃就，援枹提鼓莫迟迟。避迟兮奈何，冲风忽起澥扬波。逢君玄夷苍水使，授受天书鸟迹多。承以文璜覆盘石，昔年宛委山中得。深藏不使鬼神知，默诵尝将符谶测。符谶今归大帻人，云台二十八星陈。我着羊裘渔大泽，君攀凤翼上天津。天津迢遥接具茨，牧童七岁为轩师。天授英雄非偶尔，何减黄公遇下邳。

千秋岁·苑边花外拼音解读：

lián cǐ yuán zhōng lù ，jun1 hóu zèng yě fū 。tú jiān cháng jìn huàn ，wù jun4 yì fáng qū 。lín sǒu kōng xiàng yì ，fān lí zuò zì jū 。rěn gān chōng yù ，yuàn wéi shù shēng chú 。
shén tóu lǐng xià wèi gōng cí ，lóu guān qióng lóng fù gǔ bēi 。kān xiào hán péng zhēn shù zǐ ，zhǐ huī bāo è sì yīng ér 。jīn gē tiě mǎ xìng wáng rì ，yǔ shàn lún jīn miè kòu shí 。zhàn cè běn qī jīng guó yòng ，chū xīn bú yǔ luàn chén zhī 。
yóu áo shì yǔ suí yōu jìng ，xiào yǔ zì féng hū gāo chuán 。liú jí jiàn páo fēi dài yǔ ，àn huí mí cǎo àn fú yān 。lóu gāo jìn shuǐ hán fēi niǎo ，shù mì cáng yún yān hèn juān 。chóu pò yǐ kōng zūn jiǔ lǜ ，zuì yín tóng tiào wǎn qíng tiān 。
gāo gé yǐ qīng xū ，zhǎng chuān luò zhào yú 。cóng lái fēng jǐng chù ，néng shǐ xìng qíng shū 。chuí yì tóng guī niǎo ，míng xīn bú xiàn yú 。yīn jun1 niàn qīng gài ，liáo cǐ zhù zhēng chē 。
xìn líng bīn kè shí hóu jun1 ，chí jiē nán qū wàn mǎ qún 。zhòu bǎ niǎo gōng kāi sāi yuè ，yè qián yú zhèn chū guān yún 。qiān yī zuì xǐ chūn fēng mǎn ，bǎ jiǔ yóu jīng yè yǔ fèn 。qù rì xiǎo lóu sēng wèi lǎo ，láng láng jīng bèi bú kān wén 。
fāng hún hé shuì yǐ nán zhī ，xiū bǐ lí huā dié wèi zhī 。nuǎn rù luó fú chūn kùn zǎo ，xiāng mí gū shè xiǎo xǐng chí 。bú chóu yè yuè qīng yī shī ，yīng pà jiāng tiān huà jiǎo chuī 。yī diǎn diào gēng xīn shì zài ，xiāo yī zhěn shàng jiào duō shí 。
yī yǔ qún jiē xǐ ，jīn cháo qíng yì jun1 。bàn shēng wǔ shí rì ，xiàng duì èr sān rén 。yì qì lóu zhōng yuǎn ，yuán lín yǎn xià xīn 。zhī xū duō měi jiǔ ，róng yì dù fāng chūn 。
dòng kǒu guī lái rì wèi xié ，cuì yá dān bì jìng yān xiá 。kōng shān jiàn kè hái chéng jù ，zì niù kū sōng zhǔ jiàn chá 。
wēi ruí zǐ luán niǎo ，kǒu xián fú sāng huā 。áo xiáng cháo yǔ xué ，shuāng yì bì tiān yá 。yǔ xué lóng cōng yún wǔ cǎi ，qiān fēng zhú jiàn lián cāng xiè 。yù jiǎn jīn shū bú kě xún ，xiāng lú tiān zhù yī rán zài 。wéi xíng bái mǎ dēng tiān tán ，rǎn rǎn lóng yú wàng bú hái 。sì yuè yī guàn guī yù shuǐ ，zhū hóu yù bó dài tú shān 。tú shān nán qù yáng míng dòng ，zhuó jiǔ qín huáng sān shí wèng 。bái hè yín shēng shè de lái ，xiān rén dàng jí qiáo fēng sòng 。qiáo fēng sà sà zhù xī bīn ，dāng nián cǐ dì chéng chún jun1 。léi gōng wéi gǔ yīn yáng tàn ，tiān dì lái kàn lóng hǔ wén 。làn rú liè xīng luó tài yǐ ，jiǎo ruò fú róng hán yè yuè 。dēng gāo shān xī lín shēn yuān ，yī huī dí guó jiē liú xuè 。jiē yǔ yì shì fēng hú liú ，xīn yǔ tiān tōng shì yuǎn yóu 。jun1 wáng wèi xuě fū jiāo chǐ ，chén zǐ nán kuān fàn lí móu 。wán nòng chóu chóu gǔ zhǎng shàng ，liù qiān jun1 zǐ wéi wú yǎng 。yáo lái jǔ shì suí tiān shí ，yīn móu nì dé dǎo wēi jī 。tiān dì xiàng cān gōng nǎi jiù ，yuán bāo tí gǔ mò chí chí 。bì chí xī nài hé ，chōng fēng hū qǐ xiè yáng bō 。féng jun1 xuán yí cāng shuǐ shǐ ，shòu shòu tiān shū niǎo jì duō 。chéng yǐ wén huáng fù pán shí ，xī nián wǎn wěi shān zhōng dé 。shēn cáng bú shǐ guǐ shén zhī ，mò sòng cháng jiāng fú chèn cè 。fú chèn jīn guī dà zé rén ，yún tái èr shí bā xīng chén 。wǒ zhe yáng qiú yú dà zé ，jun1 pān fèng yì shàng tiān jīn 。tiān jīn tiáo yáo jiē jù cí ，mù tóng qī suì wéi xuān shī 。tiān shòu yīng xióng fēi ǒu ěr ，hé jiǎn huáng gōng yù xià pī 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

千秋岁·苑边花外相关翻译

①紫殿：指京都贡院。一作“紫案”。暖吹：暖风，指春风。席:犹言列坐。
②山重水复：一座座山、一道道水重重叠叠。柳暗花明：柳色深绿，花色红艳。

千秋岁·苑边花外相关赏析

作者介绍

张子容 张子容，襄阳人（今属湖北），又名张五。生卒年均不详，约唐玄宗开元十六年前后在世。先天元年（712）举进士，仕为乐城令，开元中谪为东城尉。又曾官晋陵尉。初，与孟浩然同隐鹿门山，为死生交，诗篇唱答颇多。复值乱离，流寓江表。后竟弃官归旧业以终。子容为诗兴趣高远，为当时文士所称，有诗集传于世。