劝学

劝学原文：

裁成合欢被，上针扣下针。鸳鸯绣两头，爱他结同心。
解衣振林霏，欹枕听檐溜。饥肠欲雷鸣，病耳忽牛斗。自嗟兵火余，十载困难右。崎岖穷水石，邂逅遍岩窦。山游杂麋鹿，野处狎猿狖。那知膏粱肥。但觉蔬笋瘦。宝林吾北邻，晨光夕钟鼓奏。疏篁玉森列，樛木弓半彀。来为圣人祝，歌呗发清昼。归余雨脚稀，溪流静如漱。
竹径萦萦霞石光，短檠分照薜萝长。饮中草圣惟吴苑，坐上才人拟柏梁。玉手持觞娱永夜，黄花留艳过重阳。风尘自有沧洲兴，不叹飘蓬在异乡。
惊雷隐地送凉飔，起舞看山不自持。说与骚人须早计，片云催雨雨催诗。
北上郊原一据鞭，华林清集缀儒冠。方塘春先渌，密竹娟娟午更寒。流渚酒浮金凿落，照庭花并玉阑干。君恩倍觉丘山重，长日从容笑语欢。
华缨下玉除，天子宠匈奴。虽复夷风陋，犹知汉使殊。夜烽沉不举，秋柝寂无虞。何必燕然刻，苍生肝脑涂。
遭时不祥厄阳九，垢面蓬鬓丧家狗。四夷交侵小雅废，率其子弟攻父母。封豕长蛇亘人域，天子下殿跣足走。凝碧池头乐最愁，连昌宫里花亦丑。三精雾塞黑曈曈，天破地裂一无有。谁执弓矢救日月，仰泣旻天大号吼。贤者不入胜母里，义士耻饮盗泉水。丈夫立身乃大事，一失此足死亦耻。当知孔明杲卿辈，岿然三代古君子。吕尚磻溪钓文王，乃是汉唐人才尔。到今大坏不可救，鸱枭破獍咀唇齿。高瞠双眼视天下，黔首浑敦状如鬼。龙堆大漠鸟兽夷，舌捲音响蛮侏离。不类人形舞百怪，错乱天命灾群黎。营州羯狗猪龙形，讵能篡有唐丕基。太子即位灵武日，天开万仞磨崖碑。载定尊卑奠鳌极，一新正朔授人时。渐被日出月没处，梯航臣妾拜京师。黄旗紫盖东南兴，大火王气浮晴春。勿欺一成一旅微，少康犹能作之君。班超已著王命论，陈婴王陵毋生心。绛衣大冠大敌勇，今日岂无刘将军。田野豪杰久延颈，一呼而动云来奔。我当率之效驰驱，整顿乾坤明大伦。旧邦新命光前王，逆俗污染咸惟新。

劝学拼音解读：

cái chéng hé huān bèi ，shàng zhēn kòu xià zhēn 。yuān yāng xiù liǎng tóu ，ài tā jié tóng xīn 。
jiě yī zhèn lín fēi ，yī zhěn tīng yán liū 。jī cháng yù léi míng ，bìng ěr hū niú dòu 。zì jiē bīng huǒ yú ，shí zǎi kùn nán yòu 。qí qū qióng shuǐ shí ，xiè hòu biàn yán dòu 。shān yóu zá mí lù ，yě chù xiá yuán yòu 。nà zhī gāo liáng féi 。dàn jiào shū sǔn shòu 。bǎo lín wú běi lín ，chén guāng xī zhōng gǔ zòu 。shū huáng yù sēn liè ，liáo mù gōng bàn gòu 。lái wéi shèng rén zhù ，gē bei fā qīng zhòu 。guī yú yǔ jiǎo xī ，xī liú jìng rú shù 。
zhú jìng yíng yíng xiá shí guāng ，duǎn qíng fèn zhào bì luó zhǎng 。yǐn zhōng cǎo shèng wéi wú yuàn ，zuò shàng cái rén nǐ bǎi liáng 。yù shǒu chí shāng yú yǒng yè ，huáng huā liú yàn guò zhòng yáng 。fēng chén zì yǒu cāng zhōu xìng ，bú tàn piāo péng zài yì xiāng 。
jīng léi yǐn dì sòng liáng sī ，qǐ wǔ kàn shān bú zì chí 。shuō yǔ sāo rén xū zǎo jì ，piàn yún cuī yǔ yǔ cuī shī 。
běi shàng jiāo yuán yī jù biān ，huá lín qīng jí zhuì rú guàn 。fāng táng chūn xiān lù ，mì zhú juān juān wǔ gèng hán 。liú zhǔ jiǔ fú jīn záo luò ，zhào tíng huā bìng yù lán gàn 。jun1 ēn bèi jiào qiū shān zhòng ，zhǎng rì cóng róng xiào yǔ huān 。
huá yīng xià yù chú ，tiān zǐ chǒng xiōng nú 。suī fù yí fēng lòu ，yóu zhī hàn shǐ shū 。yè fēng chén bú jǔ ，qiū tuò jì wú yú 。hé bì yàn rán kè ，cāng shēng gān nǎo tú 。
zāo shí bú xiáng è yáng jiǔ ，gòu miàn péng bìn sàng jiā gǒu 。sì yí jiāo qīn xiǎo yǎ fèi ，lǜ qí zǐ dì gōng fù mǔ 。fēng shǐ zhǎng shé gèn rén yù ，tiān zǐ xià diàn xiǎn zú zǒu 。níng bì chí tóu lè zuì chóu ，lián chāng gōng lǐ huā yì chǒu 。sān jīng wù sāi hēi tóng tóng ，tiān pò dì liè yī wú yǒu 。shuí zhí gōng shǐ jiù rì yuè ，yǎng qì mín tiān dà hào hǒu 。xián zhě bú rù shèng mǔ lǐ ，yì shì chǐ yǐn dào quán shuǐ 。zhàng fū lì shēn nǎi dà shì ，yī shī cǐ zú sǐ yì chǐ 。dāng zhī kǒng míng gǎo qīng bèi ，kuī rán sān dài gǔ jun1 zǐ 。lǚ shàng bō xī diào wén wáng ，nǎi shì hàn táng rén cái ěr 。dào jīn dà huài bú kě jiù ，chī xiāo pò jìng jǔ chún chǐ 。gāo chēng shuāng yǎn shì tiān xià ，qián shǒu hún dūn zhuàng rú guǐ 。lóng duī dà mò niǎo shòu yí ，shé juǎn yīn xiǎng mán zhū lí 。bú lèi rén xíng wǔ bǎi guài ，cuò luàn tiān mìng zāi qún lí 。yíng zhōu jié gǒu zhū lóng xíng ，jù néng cuàn yǒu táng pī jī 。tài zǐ jí wèi líng wǔ rì ，tiān kāi wàn rèn mó yá bēi 。zǎi dìng zūn bēi diàn áo jí ，yī xīn zhèng shuò shòu rén shí 。jiàn bèi rì chū yuè méi chù ，tī háng chén qiè bài jīng shī 。huáng qí zǐ gài dōng nán xìng ，dà huǒ wáng qì fú qíng chūn 。wù qī yī chéng yī lǚ wēi ，shǎo kāng yóu néng zuò zhī jun1 。bān chāo yǐ zhe wáng mìng lùn ，chén yīng wáng líng wú shēng xīn 。jiàng yī dà guàn dà dí yǒng ，jīn rì qǐ wú liú jiāng jun1 。tián yě háo jié jiǔ yán jǐng ，yī hū ér dòng yún lái bēn 。wǒ dāng lǜ zhī xiào chí qū ，zhěng dùn qián kūn míng dà lún 。jiù bāng xīn mìng guāng qián wáng ，nì sú wū rǎn xián wéi xīn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

劝学相关翻译

⑥内：心中。
③晚：晚照或晚气。
①十年憔悴：指被贬十年的屈辱与痛苦生活。憔悴：面貌惨淡，亦指艰难困苦。秦京：秦都咸阳，此处代指唐都长安。
⑦安期术：安期生的长生之术。安期，即安期生，古代传说中的神仙，传说他是琅琊阜乡人，因得长生不老之术而活过了一千岁。

劝学相关赏析

作者介绍

王延彬 王延彬（886-930），字表文，武肃王王审邽长子，祖籍河南光州固始，生于泉州。唐末五代任泉州刺史，累封至检校太傅开国候，卒赠侍中。长兴元年（930年）王延彬逝世，葬南安县云台山。