普天乐·雨儿飘

普天乐·雨儿飘原文：

钟鼓馔玉不足贵，但愿长醉不复醒。(不足贵 一作：何足贵；不复醒 一作：不愿醒/不用醒)
此地繁华已饱闻，却来怀古独情殷。湖心倒浸梁朝寺，峰顶常含宋代云。夹岸楼台还匼匝，四时箫鼓自纷纭。卯山宫阙荒烟里，只有疏钟送夕曛。
浴殿陪书诏，甘泉忝侍臣。虚传游帝所，不复从时巡。效死终何日，馀生漫此身。攀髯如已矣，挥涕洒江滨。
妾身可以化石，妾手可以缝裳。姜桂失地而犹辛，桃李非时而不芳。睡起倚门尝伫立，翩翩蝴蝶过邻墙。
千官清晓集彤墀，三殿高居映紫薇。鹓列森严惭补衮，龙颜渊穆正垂衣。明明帝德光中夏，济济贤才佐万几。自幸暮年叨际会，敢摅忠悃答恩辉。
渐渐东方，渐冲和鲜明，秀灵相接。渐次转迁南陆，阳晶炽赫。暑炎光晔。渐令西境金华聚，渐轮在北相凝浃。渐成悟，渐见四时，怎生拈捻。渐渐须臾岁业。渐别作仙家，景堪招摄。渐把气神炼，变真丹就上，愈加调燮。渐知行入前程路，渐分朗、足开云蹑。渐无做，渐高道成德猎。
挥霍变三有，恍惚随六尘。兰园种五果，雕案出八珍。对见不可信，熟视事非真。空生四岳想，徒劳七识神。著幻是幻者，知幻非幻人。
堆土渐高山意出，终南移入户庭间。玉峰蓝水应惆怅，恐见新山望旧山。
王孙华馆即蓬莱，为惜春残作意来。池上晚花开锦绣，水边斜日动楼台。纶巾醉阁山亭树，蜡屐行穿石洞苔。无奈美人将远别，竹舆临发更徘徊。
黄子人谈不容口，岂与常人计升斗。文章屈宋中阻艰，子欲一身追使还。离骚憭栗悲草木，幽音细出芒丝间。阳春绝句自云上，折杨何烦嗑然赏。横经高辩一室惊，乍似远人迷广城。隔河相和独许我，枯卉亦有条之荣。廖君不但西南美，谁见今人如是子。多髯府掾正可谑，蛮语参军宁素喜。君不见古来皆醉餔糟难，沐浴何须仍振弹。斲冰无处用兰拽，芙容木末安能攀。只无相报青玉案，自有平子愁关山。

普天乐·雨儿飘拼音解读：

zhōng gǔ zhuàn yù bú zú guì ，dàn yuàn zhǎng zuì bú fù xǐng 。(bú zú guì yī zuò ：hé zú guì ；bú fù xǐng yī zuò ：bú yuàn xǐng /bú yòng xǐng )
cǐ dì fán huá yǐ bǎo wén ，què lái huái gǔ dú qíng yīn 。hú xīn dǎo jìn liáng cháo sì ，fēng dǐng cháng hán sòng dài yún 。jiá àn lóu tái hái ē zā ，sì shí xiāo gǔ zì fēn yún 。mǎo shān gōng què huāng yān lǐ ，zhī yǒu shū zhōng sòng xī xūn 。
yù diàn péi shū zhào ，gān quán tiǎn shì chén 。xū chuán yóu dì suǒ ，bú fù cóng shí xún 。xiào sǐ zhōng hé rì ，yú shēng màn cǐ shēn 。pān rán rú yǐ yǐ ，huī tì sǎ jiāng bīn 。
qiè shēn kě yǐ huà shí ，qiè shǒu kě yǐ féng shang 。jiāng guì shī dì ér yóu xīn ，táo lǐ fēi shí ér bú fāng 。shuì qǐ yǐ mén cháng zhù lì ，piān piān hú dié guò lín qiáng 。
qiān guān qīng xiǎo jí tóng chí ，sān diàn gāo jū yìng zǐ wēi 。yuān liè sēn yán cán bǔ gǔn ，lóng yán yuān mù zhèng chuí yī 。míng míng dì dé guāng zhōng xià ，jì jì xián cái zuǒ wàn jǐ 。zì xìng mù nián dāo jì huì ，gǎn shū zhōng kǔn dá ēn huī 。
jiàn jiàn dōng fāng ，jiàn chōng hé xiān míng ，xiù líng xiàng jiē 。jiàn cì zhuǎn qiān nán lù ，yáng jīng chì hè 。shǔ yán guāng yè 。jiàn lìng xī jìng jīn huá jù ，jiàn lún zài běi xiàng níng jiā 。jiàn chéng wù ，jiàn jiàn sì shí ，zěn shēng niān niǎn 。jiàn jiàn xū yú suì yè 。jiàn bié zuò xiān jiā ，jǐng kān zhāo shè 。jiàn bǎ qì shén liàn ，biàn zhēn dān jiù shàng ，yù jiā diào xiè 。jiàn zhī háng rù qián chéng lù ，jiàn fèn lǎng 、zú kāi yún niè 。jiàn wú zuò ，jiàn gāo dào chéng dé liè 。
huī huò biàn sān yǒu ，huǎng hū suí liù chén 。lán yuán zhǒng wǔ guǒ ，diāo àn chū bā zhēn 。duì jiàn bú kě xìn ，shú shì shì fēi zhēn 。kōng shēng sì yuè xiǎng ，tú láo qī shí shén 。zhe huàn shì huàn zhě ，zhī huàn fēi huàn rén 。
duī tǔ jiàn gāo shān yì chū ，zhōng nán yí rù hù tíng jiān 。yù fēng lán shuǐ yīng chóu chàng ，kǒng jiàn xīn shān wàng jiù shān 。
wáng sūn huá guǎn jí péng lái ，wéi xī chūn cán zuò yì lái 。chí shàng wǎn huā kāi jǐn xiù ，shuǐ biān xié rì dòng lóu tái 。lún jīn zuì gé shān tíng shù ，là jī háng chuān shí dòng tái 。wú nài měi rén jiāng yuǎn bié ，zhú yú lín fā gèng pái huái 。
huáng zǐ rén tán bú róng kǒu ，qǐ yǔ cháng rén jì shēng dòu 。wén zhāng qū sòng zhōng zǔ jiān ，zǐ yù yī shēn zhuī shǐ hái 。lí sāo liáo lì bēi cǎo mù ，yōu yīn xì chū máng sī jiān 。yáng chūn jué jù zì yún shàng ，shé yáng hé fán kē rán shǎng 。héng jīng gāo biàn yī shì jīng ，zhà sì yuǎn rén mí guǎng chéng 。gé hé xiàng hé dú xǔ wǒ ，kū huì yì yǒu tiáo zhī róng 。liào jun1 bú dàn xī nán měi ，shuí jiàn jīn rén rú shì zǐ 。duō rán fǔ yuàn zhèng kě xuè ，mán yǔ cān jun1 níng sù xǐ 。jun1 bú jiàn gǔ lái jiē zuì bū zāo nán ，mù yù hé xū réng zhèn dàn 。zhuó bīng wú chù yòng lán zhuài ，fú róng mù mò ān néng pān 。zhī wú xiàng bào qīng yù àn ，zì yǒu píng zǐ chóu guān shān 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

普天乐·雨儿飘相关翻译

⑦笏：古代大臣朝见皇帝时所持的手板。逆竖：叛乱的贼子，指朱泚。是气：这种“浩然之气”。磅礴：充塞。凛烈：庄严、令人敬畏的样子。
⑦推手：伸手。遽：急忙。滂滂：热泪滂沱的样子。

普天乐·雨儿飘相关赏析

这首曲的前五句写作者月夜在江上眺望，听到的是悲凉的箫声，看到的是月映空楼，西风古殿，一派衰颓景色，不见昔日繁华；末两句写作者耳边传来涛声，不由得触景伤怀。全曲虚实结合，情景交融，饱含慨叹惋惜之情。

作者介绍

潘存实 潘存实，晚唐诗人，开漳进士与中原诗人周匡物诗人，《唐诗全集》相友善，诗见文苑英华百八十六卷得声字。《乾隆泉州府志》名宦四载：唐进士元和十三年戊戍独孤璋榜，潘存实晋江人，户部侍郎。